نسل من

خوبی و بدی حالمان دست همه است جز خودمان !

بلدیم ساعت ها زل بزنیم به گوشی موبایلمان و انتظار پیغامی را بکشیم که هیچوقت قرار نیست به ما برسد ...

بلدیم جان خودمان را به لبمان برسانیم و از عکس نوشته های کسی ، هزار هزار برداشت شخصی کنیم و اسمش را بگذاریم وفا ...

وابستگی را تا جایی پیش میبریم که بدون شب بخیر خوابمان نمیبرد ...

اما بلد نیستیم برای درست شدن رابطه ها پا پیش بگذاریم

یاد نگرفته ایم برای کسی که دوستش داریم کمی از غرورمان خرج کنیم ...

پایغرور که وسط می آید ، میشویم سنگدل ترین آدم دنیا ، تمام دردسرها و بدبختی های بعدش را هم به جان میخریم ...

کاش کسی می آمد یادمان میداد سواد رابطه را ...